Δεν θα ξεχάσω ποτέ ότι κόβαμε πεύκα, μεγαλώνοντας την αντιπυρική στη θέση "Παπά-Αμπέλι", είχε νυχτώσει καλά και για να βλέπω που κόβω, μη κόψω κανένα πόδι, έβλεπα τη λάμψη της φωτιάς να ανακλάται πάνω στην λάμα του αλυσοπρίονου.